ताजमहलबाट फर्कदा

भन्नेहरु सबै साचो कहा भन्दा रहेछन् ?
गाउनेहरुले गीतमा पनि झुटो संवेदनको धून भर्दारहेछन् ।
प्रेमको मन्दिर भनेर चिनेथें ताजमहललाई
समर्पणको इतिहास भनेर सुनेथें ताजका
गीतहरुकौतुहलको उत्ताउलो वेग छातीले थिचेर
प्रेमको धैर्यलाई मुटुभित्रै थुनेर
म सुन्न गएथें प्रेमका नसुनिने सङ्गतहरुम
छुन गएथें प्रेमका नदेखिने तस्वीरहरु ।

मलाई संसारकाहज्जारौं प्रेमी आत्महत्याको मुक्ति त्यंहा माग्नुथियो,
मनमनै चवाएर गरेका बलीदानी प्रेमको साक्षी उसैलाई राख्नुथियो,
दैनिकीले निलेका प्रेमका निला ओठहरु फिंजाएरगुलावी रङ्गले पुर्नरोगन गर्नुथियो ...
नजानी के के सोचेंछु मैले,

नजानी के के सोचेंछु मैले,
आमाको वात्सल्यभन्दा प्यारो प्रेमस्वेच्छाको चादनीजस्तो चमकदार,
उफ..त्यसरी प्रकाशन गर्ने हिम्मत गरेको छ कस्लेप्रेमको घोषणपत्र ?
कस्ले तयार पारेको छ प्रेमको अनन्य महल ?
त्यागको कम्पनले विरामी भएर पुगेथें त्यहा ।

अह, सिंगमरमरको फूलको थुंगाकहीकतै
मुमताजको आंशुको शीतमन त्यसै भिजिरह्योमन त्यसै
ठोकिइरह्यो,
बाचुन्ज्याल तड्पिएका ती धड्कनहरुअचानक रोकिएका
बेआवाज भित्ताहरुमापटक्कै प्यारो लागेन मृत्युपछिको प्रेमको दर्शन,
समाधिमा प्रेमको तर्पण ।

ताजमहलमा,
जीवनको अन्तिम सत्य प्रायश्चित गरिरहेथ्यो,
त्यो शान्तिमाफगत फगतएउटा भुलक्कडले सम्झना गरेकोअतितबोधको झण्डा हल्लिरहेथ्यो ।
ताजमहलबाट फर्कदा,
मुटु खुम्चिनेगरी आहतको सिरेटो बोकेरम रित्तै चिसै फर्किएं,
अलिकति फुर्किएको के थिएंप्रेमको अपारतामा डुब्न..
म निस्सार बादशाहसंग चित्त दुखाएर फर्किएं ।